UWAGA !!!

UWAGA !

 Nawiązałam współpracę z innym blogiem i teraz tam będą pojawiały się scenariusze. Także zapraszam gorąco. 

Blog na który się udaje: Kpop Lifestyle

Wesołych Świąt !

Z okazji Świąt Życzę Wam:

Wspaniałych Świąt Bożego Narodzenia

Spędzonych w Ciepłej, Rodzinnej Atmosferze,

Samych Szczęśliwych Dni w Nadchodzącym Roku

Oraz Szampańskiej Zabawy Sylwestrowej

Życzy…

~ Lee Bomi

Saranghae - Seyong (My Name)

Scenariusz dla Kim SeoRa

Przepraszam za dłuuuuugą nieobecność. Powróciła szkoła a także nie miałam weny.
Dawno nie pisałam i nie wiem, czy wyszedł, mam nadzieję, że tobie się spodoba. Zepsułam końcówkę :(

Siedziałaś na łóżku w swoim pokoju ucząc się na jutrzejszą klasówkę z historii. Nagle spojrzałaś przez okno i zobaczyłaś, że twój sąsiad mieszkający obok ciebie, rozmawia przez telefon. Z jego jego zachowania wywnioskowałaś, że z kimś się kłócił. Po chwili skończył rozmowę i usiadł przy biurku.

Wzięłaś kartkę i napisałaś na niej:

"W porządku?"

Po chwili wzięłaś ją do ręki i pokazałaś tak, aby SeYong widział napis.

On to zauważył i także coś napisał.

"Jestem zmęczony"

"Współczuję"

Chłopak w odpowiedzi wzruszył ramionami.

Wzięłaś kolejna kartkę i napisałaś na niej. Chciałaś ją pokazać ale zauważyłaś, że miał zasłonięte okna.

SeYong'a bardzo lubiłaś to, że był w szkole kapitanem szkolnej piłki nożnej to był miły i pomocny dla otaczających go ludzi . Jednak cieszysz się z fakty, że jesteście sąsiadami a wasze pokoje są naprzeciwko siebie. Dzięki temu możesz czasem popatrzyć, co robi chłopak. Ale był jeden minus miał on już dziewczynę.

Zrezygnowana odłożyłaś kartkę na podłogę. Podeszłaś do laptopa, który stał na biurku i odpaliłaś piosenki. Właśnie leciała  "Henry - 1-4-3".

Zaczęłaś wygłupiać się. do reki wzięłaś szczotkę i udawałaś, że śpiewasz. Podeszłaś do dużego lustra, które stało pod ścianą i śpiewałaś do niego. Po chwili odłożyłaś szczotkę i poszłaś do szafy. Wzięłaś kilka ubrań i zakładając je i po pewnym czasie zdejmując, tańczyłaś w nich. Zaczęłaś tańczyć kawałek układu z tej piosenki i robiłaś właśnie to przed oknem.

Nie zauważyłaś, że od kilku sekund, ktoś ci się przygląda.

Gdy skończyłaś się wygłupiać opadłaś na łóżko. Zawsze takie wygłupy poprawiały ci nastrój.

***

Weekend odpoczynek po wczorajszym teście z historii.
Właśnie siedziałaś na ławce w parku i czytałaś książkę, która wypożyczyłaś z biblioteki.

Nagle poczułaś jak ktoś siada obok ciebie. Podniosłaś wzrok znad lektury i spojrzałaś na ta osobę. Był nim SeYong.
- Annyeong.- przywitał się.
- Annyeong.- odpowiedziałaś mu.
Panowała przez chwile cisza. Nie wiedziałaś co powiedzieć, aż wreszcie odezwał się chłopak.
- Co czytasz?

- Miłość zeszłej jesieni i inne opowiadania.

- Jedna z tych książek romantycznych?

- Ne.- zawiał lekko wiatr i kilka twoich włosów zasłoniło ci twarz. Po chwili zobaczyłaś jak chłopak złapał włosy i założył ci je na ucho. Poczułaś na twarzy lekkie rumieńce. Chciałaś się odezwać ktoś ci przerwał.

- Kochanie.- usłyszałaś piskliwy głos. Przed wami stała BoYeon - dziewczyna SeYong'a.- Mieliśmy iść do galerii.- powiedziała po chwili.

- Ne. Już idziemy.- wstał z ławki i przytulił się do niej. Ona spojrzała na ciebie z kpiną. 

- Na razie _____.

- Pa.- kiedy odeszli chciałaś dokończyć czytać ale nie mogłaś się skupić.

Zamknęłaś książkę i postanowiłaś pospacerować przez chwilę po parku i wrócić do domu.

***

Minął już miesiąc a do tego czasu twoje stosunki z SeYong'iem są dobre. Często ze sobą rozmawialiście, chłopak także dwa razy zaprosił cię do kina. Cieszyłaś się z fakty, że chłopak zaczął cię dostrzegać.

Czas leciał aż wreszcie przyszedł czas na mecz drużyny z twojej szkoły i drużyny, z która rywalizujecie od początku szkoły.

Usiadłaś na miejscu widza i czekałaś na rozpoczęcie gry. Zanim to nadeszło był pokaz cheerleaderek. Była tam BoYeon i jak zwykle popisywała się robiąc salta. Nagle zapadła cisza i na boisko weszła przeciwna drużyna a po nich chłopacy z twojej szkoły. Szukałaś w nich swojej sąsiada, kiedy go znalazłaś akurat patrzył w twoją stronę. Uśmiechał się do ciebie a ty w odpowiedzi także się uśmiechnęłaś i pomachałaś mu.

Mecz się zaczął a obydwie drużyny nie odpuszczały. Tak zaczęła się zacięta gra.

Właśnie kończyła się druga połowa meczu. Był remis a czasu coraz mało. Każdy widz nie był pewien wyniku, bo zdolności piłkarzy były wyrównane.

Nagle chłopak z przeciwnej drużyny biegł z piłką do waszej brami. Nie udało mu się strzelić bo odebrał mu piłkę kolega z twojej klasy. Kopnął piłkę, która poleciała do SeYong'a. On nie czekając pobiegł szybko na bramkę przeciwnika i w ostatniej chwili strzelił gola, co oznaczało ich zwycięstwo.

Szczęśliwi chłopacy rzucili się na niego. 

Ty będąc już na boisku chciałaś iść do niego i pogratulować mu. Rozglądałaś się za nim, nagle twoja uwagę przykuło pewna para. Była to BoYeon i InSoo, kolega z twojej klasy. wyraźnie było widać że ze sobą flirtują. Po chwili podbiegł do nich twój sąsiad. Widząc ich zobaczyłaś na jego twarzy złość. Coś pomiędzy powiedzieli i odszedł od nich. szedł on w twoją stronę. Gdy był przy tobie powiedziałaś.

- Gratuluję wygranej.

- Kowamo.- powiedział i poszedł sobie. Spojrzałaś jeszcze raz w stronę dziewczyny i poszłaś do domu. Nie chciałaś już tutaj przebywać.

Tydzień po meczu w szkole krążyły plotki, że kapitan piłki nożnej i kapitanka cheerleaderek nie byli już ze sobą. Stało się to dwa dni przed balem.

Siedziałaś i czytałaś książkę w swoim pokoju. Usłyszałaś jakieś pukanie, podniosłaś wzrok i zobaczyłaś jak chłopak pokazuję kartkę z napisem.

"Idziesz dziś na bal?"

Wzięłaś jakąś kartkę i odpisałaś.

"Ani. Uczę się."

"Obyś była"

Położył kartkę i wziął do ręki marynarkę po czym wyszedł z pokoju wyłańczając światło. Ty wróciłaś do czytanie lecz zakłóciło ci to pukanie do drzwi.

- Proszę.- do środka weszła twoja mama.

- Idziesz na bal?

- Ani.

- Wae?

- Nie mam ochoty.

- _____ idź jesteś w ostatniej klasie. A twój ostatni bal.- powiedziała i wyszła. 

Gdy wyszła zaczęłaś szukać zeszytu ale zamiast niego znalazłaś kartkę z napisem, która chciałaś pokazać SeYong'owi tamtego wieczoru. Tak jak poprzednio chcesz aby to zobaczył. Nie czekając długo zaczęłaś się przebierać.

***

Stałem przy ścianie i widziałem jak moja była dziewczyna gada z swoimi przyjaciółka. Nie chciałem na nią patrzeć więc wyszedłem z hali gdzie była impreza i poszedłem na boisko. 

Nie wiem ile siedziałem na trybunach, po chwili usłyszałem stukot obcasów. Myślałem, że przyszła tu BoYeon i jej nowy chłopak ale pomyliłem się. Gdy zobaczyłem kto to moje serce zabiło mocniej. Była to ______. Wstałem z miejsca i poszedłem do niej. Ona także zaczęła do mnie iść.

Gdy weszłam na halę zaczęłam rozglądać się za chłopakiem. Gdy to robiłam czułam na sobie spojrzenia wszystkich uczniów. Nagle zobaczyłam Jessicę, z która od pewnego czasu rozmawiam, podeszłam do niej.

- Hej.- powiedziałaś.

- Hej. Super wyglądasz.

- Kowamo. Widziałaś SeYong'a?

- Widziałam jak szedł na stadion.

- Kowamo.- powiedziałaś i w szybkim tempie wyszłaś z pomieszczenia kierując się boisko. 

weszłaś na trybuny i zauważyłaś go jak patrzy gdzieś. Nagle spojrzał w twoja stronę i wstał z ławki, po czym zaczął iść w moją stronę. Także zaczęłaś iść do niego zatrzymaliście się metr os siebie.

- Ładnie wyglądasz.- powiedział.

- Kowamo.- odpowiedziałaś. Po czym zaczęłaś rozwijać kartkę, którą trzymałaś w ręku. Pokazałaś mu ją. Pisało tam:

"Saranghae"

Spojrzałaś na chłopaka, który uśmiechnął się do ciebie, po czym zaczął coś wyciągać z kieszeni marynarki. Była to kartka. Rozłożył ją i także ci ja pokazał. 

"Saranghae"

Myślałaś, że się popłaczesz. Nagle chłopak cię przytulił. Kiedy się od siebie odsunęliście chłopak chwile na mnie popatrzył i pocałował cię. Czerwona na twarzy odeszłaś od niego kawałek.

Chciałaś coś powiedzieć ale przeszkodziło ci palec chłopaka na twoich ustach.

- Nic nie mów. - po czym drugi raz cie pocałował.

~ Lee Bomi

                                                                                                                                  
MAŁE OGŁOSZENIE
Z racji, że idą święta nie będę miała czasu na napisanie kolejnego scenariusz. Postaram się dodać kolejny po nowym roku. Dziękuje za uwagę :D

OGŁOSZENIE!!!

Annyeong!!!
Przepraszam za ta nieobecność.
Ostatnio nie mam weny dlatego scenariusze się nie pojawiają. Do tego dochodzi szkoła i muszę poprawić kilka ocen.
Mam nadzieję, że wybaczycie mi. Spróbuję napisać jakiś scenariusz ale nie obiecuje.
Jeszcze raz przepraszam.

Od razu mały komunikat:

Scenariusze będą dodawane losowo. Do tego moja siostra rezygnuje z prowadzenia ze mną tego bloga, dlatego od teraz wszystkie scenariusze będę pisała ja.

~ Lee Bomi

Kiedy próbuje się z tobą zaprzyjaźnić. - L.Joe (Teen Top)

Scenariusz dla Love Lala 
Scenariusz napisany, był by wcześniej ale moja choroba nie pozwoliła mi na to. 
Za błędy przepraszam.
Miłego czytania.

Byłaś jedną z najlepszych biegaczek na uniwersytecie w Seulu. Kochałaś sport od dziecka. Najlepsze dla ciebie było to, że twój ojciec wspierał cie w tym. Za to go kochałaś i wierzyłaś, że masz najlepszego ojca na świecie.

Właśnie kończyłaś robić kółko wokół boiska szkolnego. Kiedy skończyłaś podbiegłaś do taty, który siedział na trybunach.

- Jeśli dalej będziesz tak biegać, to przebijesz największych biegaczy na świecie.- powiedział Appa.

- Przesadzasz. Muszę jeszcze ćwiczyć, aby ich pokonać.

- Dla mnie i tak jesteś najlepsza.

- Komawo.- odpowiedziałaś i  uśmiechnęłaś się do swojego rodzica.

- Posłuchaj skarbie, muszę coś załatwić na mieście. Wrócisz sama do domu?- słyszałaś troskę w głosie Appy.

- Ne. Nie jestem dzieckiem.

- Arraso. Ja lecę. Na razie.- mężczyzna pocałował cię w głowę i poszedł. 

Ty na koniec pobiegłaś jeszcze 4 okrążenia.

Wracając do domu, słuchałaś piosenek. Byłaś prawie przed swoim blokiem, kiedy niedaleko zobaczyłaś tłum ludzi. Patrzyli na coś w górze. Chciałaś zrobić to samo, ale nagle poczułaś, że coś na ciebie spadło i straciłaś przytomność.

Zaczęłaś powoli odzyskiwać przytomność. Kiedy otworzyłaś oczy, zobaczyłaś, że jesteś w jakimś pomieszczeniu. To na pewno nie był twój pokój. Usłyszałaś jakieś pikanie. Spojrzałaś w bok i zobaczyłaś urządzenie i kroplówkę. Wiedziałaś jedno. Jesteś w szpitalu.
Nagle do pomieszczenia wszedł twój tata. Widząc ciebie podbiegł i przytulił cię.
- Appa, co się stało? Nie mogę się ruszać za bardzo.- spytałaś, a w oczach miałaś łzy. Czułaś jak tylko możesz podnieść ręce lub nogi już nie. Usłyszałaś jak drzwi ponownie się otwierają, a do środka wchodzi lekarz.
- Mianhe. Mogę z panem porozmawiać.- kiedy mężczyźni wyszli, zaczęłaś płakać. Co się stało, że doprowadziło cię do takiego stanu. Nie minęło 5 minut, a twój podopieczny wrócił. Widziałaś po jego minie, że stało się coś strasznego. Kiedy usiadł koło ciebie patrzył na ciebie jakby gotował się do czegoś.
- Co się stało?- spytałaś cała zapłakana.
- _____ wiesz jak cię kocham, prawda?
- Ne.
- To co ci teraz powiem może tobą wstrząsnąć.- czułaś w jego głosie smutek i żal.
- Ale co takiego?
- Wracając do domu spad na ciebie samobójca, który skakał z czwartego piętra. W wypad najbardziej ucierpiały twoje nogi i .....- i tu urwał - .... nie możesz chodzić.
To co usłyszałaś wstrząsnęło tobą. Od razu zaczęłaś płakać. Tak samo jak na pogrzebie twojej ommy. To było takie nie sprawiedliwe. Dlaczego akurat ty ?- zadawałaś sobie to pytanie.
Nie mogłaś opanować łez.
Minęły już 3 dni odkąd trafiłaś do szpitala. Kiedy dowiedziałaś się, że musisz przestać biegać, zamknęłaś się w sobie. Z nikim nie rozmawiałaś, jedynie czasem odpowiedziałaś coś appie.
Właśnie leżałaś na łóżku i patrzyłaś na sufit i rozmyślałaś nad swoim życiem. Jaki to ma sens teraz, jak nie możesz chodzić. Twoje rozmyślenia przerwało dźwięk otwieranych drzwi. Nie miałaś ochoty patrzeć kto przyszedł.
- Annyeong.- usłyszałaś głos, ale dotąd ci nie znany. Spojrzałaś kto przyszedł. Był to młody chłopak. Nic nie odpowiedziałaś tylko znowu patrzyłaś na sufit.
- Słyszałem o twoim wypadku. Chciałem z tobą......
- Daj i spokój. Nie wiesz co ja czuję!- krzyknęłaś i schowałaś się pod kołdrą. Zły leciały ci strumieniami. Usłyszałaś jak ktoś otwiera drzwi. Lekko się wychyliłaś i zobaczyłaś, że nie było już chłopaka. Nie obchodził cię on. Odwróciłaś się plecami do drzwi i próbowałaś zasnąć.
Obudziłaś się następnego dnia. Właśnie do sali wchodziła pielęgniarka.
- Annyeonghaseyo.- nic nie odpowiedziałaś.- zabieram cie na badania.- powiedziałaś i przy twoim łóżku podłożyłam wózek. Pomogła ci na niego wsiąść i pojechałaś na badania.
Kiedy wróciłaś w twoim pokoju był twój ojciec.
- Annyeong. dobrze poszły badania?- kiwnęłaś głową na tak. Pielęgniarka znowu położyła cię na łóżko. Koło ciebie na stołu siedział twój rodzic. Zauważyłaś, że na twojej szafce leży kilka owoców i 2 noże. Po chwili jeden nóż był w rękach appy i zaczął obierać ci jabłko. Kiedy skończył pokroił je i położył na małym talerzyku, po czym podawał ci po kolei, abyś zjadła. Gdy wyszedł na chwilę, zabrałaś jeden nóż (ten bardziej ostrzejszy) i schowałaś pod kołdrę.
Po skończonej wizycie odkryłaś lekko kołdrę i popatrzyłaś na narzędzie. Wzięłaś je i bez wahania przejechałaś sobie parę razy po nadgarstku. Widziałaś jak leci ci krew ale nie przejęłaś się tym. Zrobiłaś kolejne nacięcie i położyłaś nóż, obok siebie. Zakryłaś siebie kołdrą i czułaś jak tracisz przytomność.

*perspektywa L.Joe*

Po nie udanej akcji wczoraj, chciałem spróbować jeszcze raz. Wszedłem do sali. Zauważyłem jak dziewczyna śpi. Wyglądała uroczo. Podszedłem bliżej i zauważyłem, że kołdra była czerwona. Zaniepokojony odkryłem i zobaczyłem krew. wybiegłem z sali w poszukiwaniu jakiegoś lekarza albo pielęgniarki. Kiedy znalazłem szybko powiedziałem co się stało, w biegu wróciliśmy do dziewczyny. Gdy ją zobaczyli od razu zaczęli ratować jej życie. Ja stałem przed pokojem i czekałem aż skończą.
Po 10 minutach wyszedł lekarz.
- I co z nią?- spytałem.
- Uratowaliśmy ją. Gdy pan tu nie przyszedł pewnie by wykrwawiła się na śmierć.- odetchnąłem z ulgą.
- Mogę do niej wejść?
- Ne, ale tylko na chwilę.- kiwnąłem głowa i wszedłem. Dziewczyna i tak jak poprzednio patrzyła na sufit.
- Annyeong.- powiedziałem a ona spojrzałam na mnie.

**

Znowu przyszedł ten chłopak. Czego on ode mnie chce?
- Zanim znowu mnie wyrzucisz, powiesz mi dlaczego chciałaś się zabić?- co on jest taki ciekawy. Zresztą i tak mi wszystko jedno czy musi wiedzieć czy nie.
- Nie mam sensu już żyć.- odpowiedziałam a on usiadł na stołeczku.
- Jak to nie masz? Jak każdy masz prawo żyć.
- Gdybyś był na moim miejscu, też tak byś myślał.- powiedziałam poirytowana. Jakiś filozof się znalazł, który myśli, że wiesz wszystko.
- Jeżeli cię interesuję sam kiedyś byłem w podobnej sytuacji. Ale wtedy nie myślałem o samobójstwie.- spojrzałaś na niego zdziwiona.
- Pewnie teraz tak mówisz.
- Co muszę zrobić abyś mi uwierzyła?
- Zrób coś, żebym chodziła.
- To raczej niemożliwe.
- Więc nie mamy o czym rozmawiać.
- Ale....
- Proszę pana, koniec odwiedzin.- powiedziała pielęgniarka, która weszła do sali. Chłopak pożegnał się ze mną, ja nic nie odpowiedziałam.

*3 Tygodnie Później*
Przez ten czas ByungHyun (tak nazywał się chłopak) odwiedzał cię codziennie. Na początku zastanawiałaś się kim on jest. Kiedy go o to spytałaś powiedział ci, że jest znajomym lekarza, który cię leczy.
Właśnie z chłopakiem byliście w małym parku za szpitalem. Mogli tu przychodzić pacjenci, aby pobyć na świeżym powietrzu. Zazwyczaj towarzyszyli im pielęgniarki lub ktoś z rodziny.
- ByungHyun jest więcej takich osób jak ja?
- Dokładnie?
- Tacy, którzy też już nie mogą biegać lub chodzić?
- Są ludzie w gorszych sytuacjach. Więc nie martw się. W razie czego pomogę ci.
- Kowamo. Zawsze mi pomagasz. Dzięki tobie nie myślę o samobójstwie.Mam ochotę dalej żyć na świecie, aby pomóc ludziom w takiej samej sytuacji co ja.
- Nie ma za co. Dzwoń w każdej sprawie, przybędę i pomogę ci.- zarumieniłaś się lekko.
- Dlaczego to robisz? Czemu akurat się mną przejmujesz, jak jest więcej osób z gorszymi przypadkami.
- Dlaczego pytasz? Może dlatego, że zauroczyłem się tobą.- kiedy to powiedział zrobiłaś wielkie oczy. Jak on mógł się w tobie zauroczyć.
- Przecież jestem kaleką. Możesz mieć normalną, zdrową dziewczynę. Czemu ja?
-Spodobałaś mi się, to jak mówisz o sobie i swojej pasji. Nie mogę przestać o tobie myśleć.- dalej  nie wierzyłaś w jego słowa.
- Skąd mam pewność, że mówisz prawdę Jestem kaleką.- chłopak nic nie odpowiedział tylko pocałował cię w usta.
- Czy to wystarczy?- nic nie powiedziałaś. Dalej byłaś w szoku, że chłopak pocałował cię.
Nie mogłaś wypowiedzieć słowa. ByungHyun uśmiechnął się i tym razem pocałował cię w policzek.
- Czas wracać do środka, bo znowu będą na mnie krzyczeć, że tak długo cię przetrzymuję.- kiedy to powiedział ocknęłaś się i spojrzałaś na niego. On poszedł do tyłu i złapał rączki od wózka i zawiózł cię do budynku.
Na początku nie do końca wierzyłaś mu, że cię kocha. Jednak zmieniłaś zdanie kiedy od razu po wypisaniu cię, zabrał cie do swoich rodziców. Widziałaś po ich minach, że byli zdziwieni z kim umawia się ich syn. Jednak nie zakazali mu spotykania się z tobą. Cieszyli się, że ich syn jest szczęśliwy.

~ Lee Bomi

Trudno mi to powiedzieć - Lay (EXO)

Scenariusz dla Mikii Ma
WRÓCIŁAM!!!!

Obrazisz się na mnie za to, że tak długo go pisałam. Oto moje wyjaśnienia:
SZKOŁA WRÓCIŁA I ZNOWU JEST MAŁO CZASU!!!!

- Ani!
- Ale...
- Ani!
- No proszę...
- ANI!- tak trwa twoja rozmowa z Jongin'em od zakończenia poprzedniej lekcji. Miałaś udawać jego dziewczynę. A po co? To dobre pytanie. Chce odciągnąć się od wianuszków dziewczyn. Po tym jak przyszliście do liceum zrobił się przystojny i popularny, przez co dziewczyny zaczęły za nim gonić.
- Yixing pomóż mi.- tym razem zwrócił się o pomoc do waszego kolegi. Zhang Yixing przez innych nazywany Lay, poznaliście się z nim na rozpoczęciu roku szkolnego. Nie mógł trafić do klasy, więc pomogliście mu. Tak zaczęliście się z nim przyjaźnić.
Chłopak słysząc swoje imię oderwał się od książki, która właśnie czytał. Podniósł głowę znad książki i popatrzył na was.
- Coś mówiłeś?
- Ne. Powiedz _____, aby udawała moja dziewczynę.- miałaś ochotę go rozszarpać. Jak miał prawo prosić waszego przyjaciela, żeby cię do tego przekonał. To już szczyt wszystkiego.
- Ma prawo ci odmówić.
 - I ty przeciwko mnie.
- Kowamo Lay.- powiedziałaś i uśmiechnęłaś się do chłopaka. On widząc twoja reakcję, opuścił szybko głowę w dół. Zdziwiłaś się. Zazwyczaj odpowiadał ci tym samym, ale od paru tygodni jest z nim coś nie tak. Martwiłaś się o niego. Spojrzałaś się na przyjaciela obok i zobaczyłaś jak uśmiech się do waszej dwójki.
- Czemu tak się uśmiechasz? Przecież on mnie popiera.- chłopak nic nie odpowiedział tylko zabrał torbę i odszedł od was. To nie w jego stylu- pomyślałaś i po chwili usłyszałaś dzwonek na lekcję.
- Idziemy?- spytałaś. Lay w odpowiedzi kiwnął kłową.
Po skończonych zajęciach czekałaś na swoich znajomych. Spóźniali się i denerwowałaś się. Poczułaś wibracje w kieszeni. Wzięłaś telefon do ręki i zaczęłaś czytać sms, który przyszedł. Był on od Jongin'a. Pisał, że masz sama wracać do domu, bo oni są czymś zajęci. Po przeczytaniu, włożyłaś przedmiot do kieszeni i poszłaś do domu. Byłaś zła, że nagle masz sama wracać jakby nie mogli powiedzieć tego wcześniej.
Następnego dnia kiedy przekroczyłaś próg szkoły zobaczyłaś swoim przyjaciół. Nie podeszłaś do nich, bo ciągle byłaś na nich zła. Podeszłaś do szafki i zmieniłaś obuwie, po czym ruszyłaś do klasy mijając ich. Lekko spojrzałaś w ich stronę i zobaczyłaś, że są zdziwieni twoją reakcją. Nie przejęłaś  się tym, tylko poszłaś dalej. Przez cały ranek nie odzywałaś się do nich, aż na piątej lekcji siedząc w ławce dostałaś liścik. Wzięłaś go szybko, by nauczyciel nie zobaczył i przeczytałaś.

"SPOTKAJMY SIĘ PO LEKCJACH NA DACHU SZKOŁY
YIXING"

Spojrzałaś na adresata tej wiadomości ale on patrzył w stronę tablicy. Nie wiedziałaś o co chodzi. Może chciał przeprosić za wczoraj. Kiedy usłyszałaś dzwonek, zaczęłaś się pakować. Jeszcze raz spojrzałaś na Lay'a, ale jego już nie było w klasie. Spakowałaś się szybko i wyszłaś z klasy.
Po skończonych zajęciach, poszłaś na umówione spotkanie.
Kiedy doszłaś otworzyłaś drzwi i weszłaś. Chłopak był już na miejscu. Stał przy barierce, odwrócony do ciebie plecami.
- Co chciałeś ode mnie?- spytałaś. Przyjaciel od razu się do ciebie odkręcił i zaczął do ciebie podchodzić. Gdy był tylko kilka kroków od ciebie zatrzymał się.
- _______....ja....yyy....- chłopak nie mógł wypowiedzieć ani jednego słowa.- ....chodzi.o to, że....
-No powiedz wreszcie!
- _______ Saranghae.
- No i tak tru........ CO?!
- Podobasz mi się.- słysząc to twoje serce coraz szybciej biło. Byłaś zaskoczona jego słowami. Ale tak na prawdę cieszyłaś się, że powiedział ci o tym. Podobał ci się on po 4 miesiącach znajomości. Bałaś się mu o tym powiedzieć, aby nie zniszczyć znajomości. Chłopak patrzył na ciebie i czekał na odpowiedź. Ty jedynie, przytuliłaś się do niego. On odwzajemnij to i po chwili pocałował cię w usta.

~ Lee Bomi

Ogłoszenie Parafialne.....!!!!!!

W związku z naszym dzisiejszym wyjazdem, ogłaszamy nieobecność.

Można składać zamówienia, a kiedy wrócimy, zrealizujemy je.

~ Lee Bomi

~ Jung SooSang